Friday, 17th April 2020
I am inspired by Shobha's Facebook post about Baikady Venkatrakrishna Rao.
He was our neighbour in Birthi Salekeri, and only a wall separates between our two houses. People in their house and our house was like one family.
His wife Vasanthiakka, is a sincere, affectionate lady treating us like their own children. There is no malice, and there was only love and affection.
They had six children, three boys and three girls. Suryanarayana (Anna), Kusuma (Babu), Sumathi (Bulli), Gouri, Visheshwara (Sanmani) and Ramachandra (Putta). Going to school, playing in the house, we are all together.
Vishweshwara and Ramachandra passed away some years ago.
Baikady Venkatakerishna Rao was a well read person, good speaker and literary person. Before he came to Birthi and started living there, he worked in Bangalore at Kannada Sahitya Parishath and had close contact and association with great luminaries of Kannada Sahitya and literature.
He was the President of Ajapura Karnataka Sangha, Brahmavara and organized number of programs, specially lectures from celebrity Kannada literary people.
He was core follower of Gandhi and used wear only white Khadi clothes. He was English teacher at S M S High School Brahmavara, and was very strict and used to go to the class with a cane. Children were very scared of him because if one is unable to answer or give wrong answer, he/she will have it from him.
He was a true Kannadiga and used to promote Kannada Language. My son Ravi, when going to UKG at Little Rock School, learnt some Malayalam Song and recited at home. Hearing this Baikady Venkatakrishna Rao got so furious, and went to the School and blasted the Principal and the staff.
He passed away in the year 1987 after his wife passed away in the previous year.
"Ache Mane Mastru" , we used to call him, had close association with celebrity Kannada Sahitya celebrities like Dr. Shivarama Karantha, Masthi Venkatesh Iyangar and more.
From Shobha Somayaji's Facebook Post:
ಆಚೆಮನೆ ಎನ್ನುವುದು ಹೆಸರಿಗಷ್ಟೇ! ನಮ್ಮ ಮನೆ ಮತ್ತು ಆಚೆಮನೆಯ ಮಧ್ಯ ಒಂದು ನಿಮಿತ್ತ ಮಾತ್ರ ಗೋಡೆ. ಆಚೆಮನೆಯ ಮಕ್ಕಳೆಲ್ಲ ಇರುತ್ತಿದುದು ಈಚೆಮನೆಯಲ್ಲೇ!
ಆಚೆಮನೆ ಮಾಸ್ಟ್ರು ಬೈಕಾಡಿ ವೆಂಕಟಕೃಷ್ಣ ರಾವ್ ಅವರು. ಅವರ ಧರ್ಮಪತ್ನಿ ವಸಂತಕ್ಕ. ಮೂರು ಗಂಡು, ಮೂರು ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳ ಸಂಸಾರ. ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಅಡ್ಡ ಹೆಸರು - ಅಣ್ಣ, ಬಾಬು, ಬುಳ್ಳಿ, ಸಣ್ಣಮಾಣಿ, ಪುಟ್ಟ. ಗೌರಿಗೊಂದು ಮಾತ್ರ ಅಡ್ಡ ಹೆಸರು ಇರಲಿಲ್ಲ. ನಮ್ಮದು ಅವರದ್ದು ಒಂದು ಅನೂಹ್ಯ ಸಂಬಂಧ. ನೆಂಟರಲ್ಲ. ಆದರೆ ಅದಕ್ಕೂ ಮೀರಿದ ನಂಟು.
ಆಚೆಮನೆ ಮಾಸ್ಟ್ರು ಮನೆಯಲ್ಲೂ ಬಹಳ strict. ಆತ ಒಳ್ಳೆಯ ಬರಹಗಾರ, ವಾಗ್ಮಿ. ಅವರ ಮನೆಗೆ ಆಗಿನ ಕಾಲದ ದೊಡ್ಡ ಸಾಹಿತಿಗಳೆಲ್ಲ ಬರುತ್ತಿದ್ದರು. ಬಹಳ ಚರ್ಚೆ ಆಗುತ್ತಿದ್ದವು. ಶಿವರಾಮ ಕಾರಂತರು regular ಆಗಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದರು. ಆಚೆಮನೆಗೆ ಅವರೆಲ್ಲರ entry ನಮ್ಮ ಮನೆಯ ಮೂಲಕ. ಹೀಗಾಗಿ ಅವರೆಲ್ಲರ ದರ್ಶನ ಭಾಗ್ಯ ನಮಗೆ ಸಿಗುತ್ತಿತ್ತು. ಹೂವಿನೊಂದಿಗೆ ನಾರೂ ಸ್ವರ್ಗಕ್ಕೆ ಸೇರುತ್ತಿತ್ತು.😊
ನನ್ನ ಒಡನಾಟ ಹೆಚ್ಚು ಇದ್ದದ್ದು ಸಣ್ಣಮಾಣಿಯೊಟ್ಟಿಗೆ. ನನ್ನ ಮದುವೆಯ ಅಷ್ಟೂ ತಯಾರಿ, ಓಡಾಟ ಮಾಡಿದ್ದು ಸಣ್ಣಮಾಣಿಯೇ! ಅವನ ಮಗ ಹರ್ಷ ನನ್ನ ಬಾಲ. "ಶೋಭಕ್ಕ, ದೂಲಿ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿ ದೂಸ್ ಕುಡಿಯುವ" ಎನ್ನುವುದು ಅವನ regular demand. ಅವನಿಗೆ ಜ ಕಾರ ಬರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಹೀಗಾಗಿ ಅವನ ಬಾಯಲ್ಲಿ ನನ್ನ friend ಜೂಲಿ ದೂಲಿ ಆಗಿದ್ದಳು.
ಆಚೆಮನೆ ಈಗ ಇಲ್ಲ. ಎಲ್ಲರೂ ಅವರವರ ಕಾರ್ಯ ಬಾಹುಳ್ಯದಲ್ಲಿ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಕಡೆ ಇದ್ದಾರೆ. ಆದರೆ ಅವರ ಮನೆಯ ಈ ತಲೆಮಾರಿನವರ ಜೊತೆ ಕೂಡಾ ನಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿ ವಿಶ್ವಾಸ ಹಾಗೆಯೇ ಇದೆ. ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ನಾವು ಹತ್ತಿರವಿದ್ದೂ ದೂರ ಇರ್ತೇವೆ. ಇಲ್ಲಿ ಹಾಗಲ್ಲ. ದೂರವಿದ್ದರೂ ಸಾಮಿಪ್ಯವಿದೆ. ನಾವು ನಮ್ಮವರು ಎನ್ನುವುದು ಒಂದು ಭಾವ. ಅದಕ್ಕೆ ಮನಸ್ಸಿನ ಭಾಷೆ ಅರ್ಥವಾದರೆ ಸಾಕು. ಅಲ್ಲವೇ?
I am inspired by Shobha's Facebook post about Baikady Venkatrakrishna Rao.
He was our neighbour in Birthi Salekeri, and only a wall separates between our two houses. People in their house and our house was like one family.
His wife Vasanthiakka, is a sincere, affectionate lady treating us like their own children. There is no malice, and there was only love and affection.
They had six children, three boys and three girls. Suryanarayana (Anna), Kusuma (Babu), Sumathi (Bulli), Gouri, Visheshwara (Sanmani) and Ramachandra (Putta). Going to school, playing in the house, we are all together.
Vishweshwara and Ramachandra passed away some years ago.
 |
| Sitting: Suryanarayana, Sumathi, Standing: Kusuma, Gowri. |
He was the President of Ajapura Karnataka Sangha, Brahmavara and organized number of programs, specially lectures from celebrity Kannada literary people.
Baikady Venkatakrishna Rao, wife Vasanthi and Dr Kota Shivarama Karantha at send off function at SMS High School, Brahmavara.
He was core follower of Gandhi and used wear only white Khadi clothes. He was English teacher at S M S High School Brahmavara, and was very strict and used to go to the class with a cane. Children were very scared of him because if one is unable to answer or give wrong answer, he/she will have it from him.
 |
| Staff of SMS High School, Brahmavara. |
He passed away in the year 1987 after his wife passed away in the previous year.
"Ache Mane Mastru" , we used to call him, had close association with celebrity Kannada Sahitya celebrities like Dr. Shivarama Karantha, Masthi Venkatesh Iyangar and more.
From Shobha Somayaji's Facebook Post:
ಆಚೆಮನೆ ಎನ್ನುವುದು ಹೆಸರಿಗಷ್ಟೇ! ನಮ್ಮ ಮನೆ ಮತ್ತು ಆಚೆಮನೆಯ ಮಧ್ಯ ಒಂದು ನಿಮಿತ್ತ ಮಾತ್ರ ಗೋಡೆ. ಆಚೆಮನೆಯ ಮಕ್ಕಳೆಲ್ಲ ಇರುತ್ತಿದುದು ಈಚೆಮನೆಯಲ್ಲೇ!
ಆಚೆಮನೆ ಮಾಸ್ಟ್ರು ಬೈಕಾಡಿ ವೆಂಕಟಕೃಷ್ಣ ರಾವ್ ಅವರು. ಅವರ ಧರ್ಮಪತ್ನಿ ವಸಂತಕ್ಕ. ಮೂರು ಗಂಡು, ಮೂರು ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳ ಸಂಸಾರ. ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಅಡ್ಡ ಹೆಸರು - ಅಣ್ಣ, ಬಾಬು, ಬುಳ್ಳಿ, ಸಣ್ಣಮಾಣಿ, ಪುಟ್ಟ. ಗೌರಿಗೊಂದು ಮಾತ್ರ ಅಡ್ಡ ಹೆಸರು ಇರಲಿಲ್ಲ. ನಮ್ಮದು ಅವರದ್ದು ಒಂದು ಅನೂಹ್ಯ ಸಂಬಂಧ. ನೆಂಟರಲ್ಲ. ಆದರೆ ಅದಕ್ಕೂ ಮೀರಿದ ನಂಟು.
ಆಚೆಮನೆ ಮಾಸ್ಟ್ರು ಮನೆಯಲ್ಲೂ ಬಹಳ strict. ಆತ ಒಳ್ಳೆಯ ಬರಹಗಾರ, ವಾಗ್ಮಿ. ಅವರ ಮನೆಗೆ ಆಗಿನ ಕಾಲದ ದೊಡ್ಡ ಸಾಹಿತಿಗಳೆಲ್ಲ ಬರುತ್ತಿದ್ದರು. ಬಹಳ ಚರ್ಚೆ ಆಗುತ್ತಿದ್ದವು. ಶಿವರಾಮ ಕಾರಂತರು regular ಆಗಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದರು. ಆಚೆಮನೆಗೆ ಅವರೆಲ್ಲರ entry ನಮ್ಮ ಮನೆಯ ಮೂಲಕ. ಹೀಗಾಗಿ ಅವರೆಲ್ಲರ ದರ್ಶನ ಭಾಗ್ಯ ನಮಗೆ ಸಿಗುತ್ತಿತ್ತು. ಹೂವಿನೊಂದಿಗೆ ನಾರೂ ಸ್ವರ್ಗಕ್ಕೆ ಸೇರುತ್ತಿತ್ತು.😊
ನನ್ನ ಒಡನಾಟ ಹೆಚ್ಚು ಇದ್ದದ್ದು ಸಣ್ಣಮಾಣಿಯೊಟ್ಟಿಗೆ. ನನ್ನ ಮದುವೆಯ ಅಷ್ಟೂ ತಯಾರಿ, ಓಡಾಟ ಮಾಡಿದ್ದು ಸಣ್ಣಮಾಣಿಯೇ! ಅವನ ಮಗ ಹರ್ಷ ನನ್ನ ಬಾಲ. "ಶೋಭಕ್ಕ, ದೂಲಿ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿ ದೂಸ್ ಕುಡಿಯುವ" ಎನ್ನುವುದು ಅವನ regular demand. ಅವನಿಗೆ ಜ ಕಾರ ಬರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಹೀಗಾಗಿ ಅವನ ಬಾಯಲ್ಲಿ ನನ್ನ friend ಜೂಲಿ ದೂಲಿ ಆಗಿದ್ದಳು.
ಆಚೆಮನೆ ಈಗ ಇಲ್ಲ. ಎಲ್ಲರೂ ಅವರವರ ಕಾರ್ಯ ಬಾಹುಳ್ಯದಲ್ಲಿ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಕಡೆ ಇದ್ದಾರೆ. ಆದರೆ ಅವರ ಮನೆಯ ಈ ತಲೆಮಾರಿನವರ ಜೊತೆ ಕೂಡಾ ನಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿ ವಿಶ್ವಾಸ ಹಾಗೆಯೇ ಇದೆ. ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ನಾವು ಹತ್ತಿರವಿದ್ದೂ ದೂರ ಇರ್ತೇವೆ. ಇಲ್ಲಿ ಹಾಗಲ್ಲ. ದೂರವಿದ್ದರೂ ಸಾಮಿಪ್ಯವಿದೆ. ನಾವು ನಮ್ಮವರು ಎನ್ನುವುದು ಒಂದು ಭಾವ. ಅದಕ್ಕೆ ಮನಸ್ಸಿನ ಭಾಷೆ ಅರ್ಥವಾದರೆ ಸಾಕು. ಅಲ್ಲವೇ?
No comments:
Post a Comment